امروز روز سپاس گذاری از خداوند است
زیرا که عشق را آفرید تا یادمان باشد کسی هست برای عاشق بودن
تا با تمام وجود به او بگوییم
عشق من روزت مبارک...
ﻣـــﯿﮕـــــﻦ ﺁﺩﻣﺎ ﻭﻗــــﺘﯽ ﻣـــﯿﻤــــﯿﺮﻥ
ﺳَـــــﺮﺩ ✘ ﻣﯿـــــﺸــــــﻦ ✖
↩ ﻫَــــــﺮ ﮐﯽ ﺑـﺎﻫـﺎﻡ ﺳــــــــﺮﺩ ﺷﺪ
««ﻣُــــــﺮﺩﻩ»»
ﺣﺴــــــﺎﺑـــــــــﺶ ﻣــــــــﯿﮑـــــﻨﻢ↪
دستهـآی زنانه خیلی چیـزهارا
بی سروصــدا
سامان میـدهند!
آنقدربی سروصدا که متوجه نشوی!
مثـل یک نسیمـی که دست برسر
گل وگیـآه میکشد!
این خاطرات
تمام نمیشوند
که دوباره شروع نشوند
مادامی که هرکس
درونِ خودش
خیابانی برای قدم زدن دارد
بی اختیار
درآن زمین گیر میشود
نمیدانـــــم گُنـــــاهِ توستـــــ ،
یـــــا
عیبــِـــ چِشمهـــــایِ مَـــــن ؟!
اینکـــــه ...
بَعـــــد از \" تــــــ♥ـــــــو \"
تَمـــــامِ عالَـــــم از چَشمــَـــم اُفتاده اَنـــــد ..
حالا که رفته ام
هر روز پشت پنجره می ایستی
به
"شاید دوباره برگردد"
فکر میکنی...
چه فایده؟
هیچکس حتی به اشتباه
دوبار به کوچه بن بست
نمیرود!
اعتراف ...!
عجب ؛
جمعه بازاریست ...!
دلم ...
بی " تو " ...!!!
ترک آدم ها هم
آدابی دارد...
اگر آداب ماندن نمیدانید
حداقل طوری ترکشان کنید
که ترک برندارند...
وَقتے بیش اَز حَد {دوسِش} دآرے ...
.
.
حَسود میشے
حَسآس میشے
چِشــــــمِ دیدَنِ {نگآهآیِ بَقیـہ رو} بِهِش نَدآرے ...
چِشم نَدآرے بِبینے {غِیر اَز تُو} بآ بَقیـہ هَم حَرف میزَنـہ ...
هَمَش اَلڪے اَزَش {دِلگیر و نآرآحَت} میشے ...
مُدآم {نِگَرآن} و دِلوآپَسے ...
اینآ هَمَش از {دوس دآشتَنِ} زیآدہ ...
خآهِشَن تآ {دیر نَشُدہ} بِفَهمین
وَقتے {رَفت} دیگِـہ بَرنِمے گَردہ
چشم وا کردم از تو بنویسم
لای در باز
و باد می آمد
از مسیری که
رفته بودی داشت
موجی از انجماد می آمد ...